Wiele europejskich stolic ma swoją własną, charakterystyczną linię horyzontu, tworzoną przez ikoniczne budowle. Ale tylko jedna z nich za swoją wizytówkę może uznać konstrukcję, która większości kojarzy się z wesołym miasteczkiem.
London Eye to zdecydowanie najsłynniejsze koło obserwacyjne na całym świecie. Konstrukcja stojąca na południowym brzegu Tamizy, pomiędzy mostami Westminster a Hungerford, stała się symbolem stolicy UK i nieodzownym elementem linii horyzontu miasta. London Eye do dnia dzisiejszego jest największą i najcięższą tego typu budowlą. Jeden z najpopularniejszych symboli Londynu jest także zdobywcą ponad 80 nagród wyróżniających wyjątkową architekturę, osiągnięcia inżynieryjne oraz ogromny wkład w krajową i międzynarodową turystykę.
Historia London Eye
Skąd pomysł na postawienie w Londynie tak nieoczywistej konstrukcji? London Eye miało być jedną z trzech struktur (obok The O2 Areny oraz Mostu Milenijnego), które wzniesiono w stolicy z okazji rozpoczęcia nowego tysiąclecia. Do konkursu na projekt punktu widokowego, sponsorowanego przez The Sunday Times i Great Britain’s Architecture Foundation, swoją wizję zgłosiła między innymi firma Marks Barfield Architects. To ona finalnie zajęła się całym przedsięwzięciem, a za niecodziennym projektem stali David Marks, Julia Barfield, Mark Sparrowhawk, Malcolm Cook, Nic Bailey i Steven Chilton.
Budowa rozpoczęła się w 1998 roku, a rok później – w 1999 roku, dokładnie 31 grudnia, ówczesny premier Wielkiej Brytanii Tony Blair uroczyście otworzył Londyńskie Oko, wprowadzając miasto i świat w nowe milenium. Projekt z założenia miał być tymczasowy. W 2005 roku London Eye miało zostać zdemontowane, ale utrzymano je przy życiu ze względu na ogromną popularność konstrukcji. Mijają kolejne dziesięciolecia, a jedyny w swoim rodzaju londyński punkt widokowy wciąż nie traci na atrakcyjności i codziennie zabiera w niezwykłą podróż tysiące turystów. London Eye odwiedza rocznie około 3,5 miliona turystów, co czyni ją wyjątkowym miejscem w porównaniu do innych znanych obiektów turystycznych w mieście.
WARTO WIEDZIEĆ: London Eye to nie pełna, oficjalna nazwa londyńskiego koła obserwacyjnego. W zależności od marki będącej w danym momencie głównym sponsorem tego obiektu, usłyszeć można było o Coca Cola London Eye, British Airways London Eye czy The Merlin Entertainments London Eye. Inny przydomek tej budowli to także Millennium Wheel (Koło Milenijne).
London Eye pod lupą
London Eye ma wysokość 135 m, a jego średnica wynosi 120 m, co czyni go największym na świecie wspornikowym kołem obserwacyjnym. London Eye wyposażone jest w klimatyzowane kapsuły pasażerskie, które zapewniają pasażerom przyjemną przejażdżkę. Dzięki temu nikt nie musi martwić się o pogodę, która w Londynie potrafi być wyjątkowo kapryśna. Na kole znajdują się 32 kapsuły, a każda z nich może pomieścić 25 pasażerów. Wsiadając do wagonika, nie należy obawiać się o bujanie czy gwałtowne ruchy, bo poruszające się wraz z całym kołem mocowania pozwalają na to, by kapsuła ciągle pozostawała w pozycji pionowej. Co ciekawe, koło kręci się tak wolno, że nie musi zatrzymywać się podczas wsiadania i wysiadania pasażerów (wyjątkiem są osoby niepełnosprawne).
Powolny ruch koła daje podróżnym mnóstwo czasu na rozkoszowanie się panoramą angielskiej stolicy. Korzystając z London Eye w bezchmurny dzień zobaczyć można wszystkie londyńskie budynki w promieniu aż 40 km. To świetna okazja, by z góry popatrzeć nie tylko na Big Bena, Pałac Buckingham i inne emblematyczne zabytki miasta, ale także położony nieco dalej Zamek Windsor (Windsor Castle). Przez kilka lat Londyńskie Oko dumnie nazywano najwyższym punktem widokowym w Londynie, ale w 2012 roku ten tytuł odebrał mu taras widokowy wieżowca The Shard.
CIEKAWOSTKA: Ilość kabin zamontowanych na kole wcale nie jest przypadkowa. Ich liczba odpowiada 32 gminom, które wraz z samym miastem Londyn tworzą region Wielkiego Londynu.
Koło obserwacyjne czy londyński diabelski młyn?
Choć popularne London Eye często nazywane jest diabelskim młynem, z technicznego punktu widzenia to określenie jest niepoprawne. Czym różni się diabelski młyn od koła obserwacyjnego? Główną różnicą jest tam sposób mocowania kabin. Kabiny diabelskiego młyna zawieszone są na obwodzie koła, natomiast w przypadku kół widokowych pozycja kapsuł musi być stabilizowana mechanicznie, co czyni konstrukcji bardziej skomplikowaną.
London Eye jest największym wspornikowym kołem obserwacyjnym na świecie, ale nie jest już największym diabelskim młynem, bo tytuł ten od 2021 roku należy do Ain Dubai, mającego 250 m wysokości.
Co warto wiedzieć o London Eye
Szukając biletów na przejażdżkę London Eye, natknąć się można na dwa rodzaje biletów. Bilety standardowe są nieco tańsze, natomiast droższa opcja fast track pozwala skorzystać z innego, mniej obleganego wejścia. Bez względu na to który rodzaj biletów wybierzecie, najlepiej jest kupić je z wyprzedzeniem, na przykład za pośrednictwem GetYourGuide, bo wejściówki kupione przez internet mogą być nawet 10 funtów tańsze niż te kupione na miejscu.
Chcielibyście wiedzieć ile trwa taka przyjemność, żeby jak najlepiej zorganizować czas spędzony w Londynie? Sama podróż London Eye trwa około 30 minut, a po 15 minutach znajdziecie się w najwyższym punkcie, z którego zobaczycie najbardziej spektakularne widoki na okolicę. Do czasu przejażdżki niestety należy jednak doliczyć czas spędzony w kolejce, który prawdopodobnie będzie się znacząco różnił w zależności od rodzaju Waszego biletu.
Jeśli interesują Was bardziej ekskluzywne formy poznania Londyńskiego Oka, możecie wynająć dla siebie całą kabinę, a także zamówić szampana, by móc w jeszcze lepszej atmosferze delektować się piękną panoramą miasta.
Informacje praktyczne
- Bilety wstępu na przejażdżkę London Eye najlepiej kupić z wyprzedzeniem. Unikniesz wówczas stania w długiej kolejce oraz ominie Cię ryzyko, że wszystkie bilety zostały wyprzedane.
- Adres: Riverside Building, County Hall, London SE1 7PB, Wielka Brytania
- Kup bilety na GetYourGuide
